Teatr a rozwój dziecka

Teatr – kiedy zacząć?

Najlepiej od najmłodszych lat życia – zaczynając już odokresu niemowlęcego. Edukacja teatralna najmłodszych dzieci powinnasię odbywać głównie przez zabawę. Najprostszą i najbardziejznaną formą teatralnej zabawy jest "granie maskotkami",czyli przyzwyczajanie dzieci do np. nowego, pluszowego misia, udającjego głos i poruszając maskotką, tak aby dziecko odniosłowrażenie, że to nie rodzic a maskotka mówi i tańczy. Każdyrodzic zapewne zaobserwował, że tego typu zabawy wywołują uśmiechnawet u niemowląt.

Ze starszymi dziećmi można już nie tylko pójść do teatru,ale także urządzić mini teatrdla najmłodszych we własnym domu. Może być to teatrkukiełkowy, pantomima czy chociażby żywy teatr – w którymaktorami są rodzice wraz z dziećmi.

Dlaczego teatr jest ważny?

Szeroko pojęta edukacja teatralna wpływa pozytywnie nainteligencję emocjonalną dzieci, powodując wzrost jej ilorazu.Dzieci, których rodzice starali się wprowadzić teatr docodziennego życia wykazują lepsze umiejętności w rozumieniuwłasnych emocji oraz uczuć innych ludzi. Potrafią też dobrzesobie radzić z emocjami oraz wyrażać je we właściwy, społecznieakceptowalny sposób. Cechuje je także wyższy poziom empatii.

Psychologowie twierdzą, że odgrywanie spektakli, bądź krótkichnawet scenek pozwala dzieciom wyładować nagromadzone emocje orazpoczuć i zrozumieć takie emocje jak złość czy smutek. Ważnymelementem takiej socjodramy jest późniejsze "odczarowanie"aktorów, aby wyszli emocjonalnie z dobranych ról.

Również w dorosłym życiu, teatr pozwala nam poradzić sobie zemocjami, szczególnie tymi z przeszłości. Istnieje terapiapsychologiczna nazywana psychodramą, która jest jedną znajbardziej efektywnych form terapii. Jest to terapia grupowa w dużymskrócie polega na odgrywaniu scen z przeszłości uczestników wcelu prawidłowego "przeżycia" i odreagowania negatywnychemocji z przeszłości.

W wieku przedszkolnym teatr jest ważnym czynnikiem kształtującymcharakter dziecka i szlifującym jego umiejętności nawiązywaniarelacji społecznych. Dzieci wstydliwe nabierają pewności siebie,natomiast te o bardzo ekstrawertycznym usposobieniu uczą się pracyzespołowej oraz ustępowania innym.

Również pod względem rozwoju mowy teatr pełni ważną funkcję.Rozwijając mowę dziecka, pomaga wyraźniej się wyrażać orazwzbogaca słownictwo i poprawia dykcję. Rozwija również wyobraźnięoraz kreatywność – dziecko podczas zabawy w teatr może stworzyćswój wymarzony, fikcyjny świat.

Zabawa w teatr czy wyjścia do teatru?

Oczywiście i jedno i drugie. Jeżeli rodzice pragnązapewnić dziecku kompletną edukację teatralną, warto obydwieformy wprowadzić do codziennego życia dziecka. Dzieci lubiąoglądać przedstawienia oraz lubią też wcielać się w różnerole czy np. Udawać głosy lalek, misiów lub innych zabawek. Niechodzi o to aby wybrać jedną formę aktywności, a o to abystworzyć odpowiednią równowagę pomiędzy byciem widzem a byciemaktorem. Te dwie rzeczy się uzupełniają i tworzą spójną całośćktóra znacznie poprawia funkcjonowanie dzieci. 

Jak i kiedy do teatru?

Przyzwyczajać dzieci do przedstawień teatralnych należy już odpierwszego roku życia. Warto jednak dostosować rodzaj spektaklu ityp teatru do wieku dziecka. Dla najmłodszych warto poszukaćtypowego teatru dla dzieci, który zapewni maluchom przyjazną ibezpieczną atmosferę. Starsze dzieci natomiast trudniej jestzaciekawić tematyką spektaklu, dlatego należy wybrać taki, któryporusza bliską dziecku tematykę, bądź odwołuje się do znanychsytuacji czy zdarzeń.

Wyjściom do teatru powinna towarzyszyć specjalna atmosfera:eleganckie, wyjściowe ubrania, pewna doza powagi aby podkreślićwyjątkowy charakter tego typu wyjść. Nie powinno być to jednaktraktowane jak święto, czy jak coś co się zdarza raz do roku.Teatr powinien stać się stałym elementem wyjść rekreacyjnych,wtopić się w codzienność nie tracąc swojej wyjątkowejatmosfery. Co ile się powinno chodzić do teatru? Oczywiście jaknajczęściej.

Korzyści dla rodziców

Dzieci, które mają kontakt z teatrem są zazwyczajspokojniejsze, bardziej cierpliwe oraz lepiej rozumieją niektóresytuacje społeczne i rodzinne. Natomiast podczas zabawy w teatrmożna zaobserwować z czym dziecko ma problemy i szybciej zauważyćjeżeli dzieje się coś niepokojącego. Przykładowa sytuacja:jeżeli w spektaklu autorstwa pięcioletniego dziecka jeden miś bijedrugiego misia, powinien być to sygnał dla rodziców że coś możebyć nie w porządku. Zabawy inscenizowane zawsze w jakimś aspekciewzorowane są na zaobserwowanych w rzeczywistości (w domu czyprzedszkolu) sytuacjach i zdarzeniach.

Teatr pozwala rodzicom lepiej zrozumieć dziecko oraz nawiązać znim pełną zaufania i zrozumienia relację, która jest jednym zważniejszych aspektów świadomego wychowania. Pozwala równieżbudować wrażliwość artystyczną oraz ukształtować dziecko naczłowieka, który będzie potrafił tworzyć satysfakcjonującewięzi społeczne i będzie wrażliwy na piękno oraz szeroko pojętąsztukę. Wzmacnia również w dzieciach wrażliwość oraz uczyszacunku do cudzych emocji i uczuć. 

Reasumując, teatr wpływa pozytywnie na psychospołeczny rozwójdziecka, buduje wewnętrzną harmonię oraz pomaga lepiej kontrolowaći wyrażać zarówno pozytywne jak i negatywne emocje. Ułatwiadziecku nawiązywanie społecznych relacji i rozwiązywaniekonfliktów. Czyni dziecko wrażliwym na piękno i sztukę, pomagadocenić to, co je otacza. No i oczywiście wywołuje uśmiech natwarzach małych artystów.

Jaki teatr jest najlepszy dla dzieci? Taki, który uczy i bawizarazem. Doskonałym tego przykładem może być Teatr Małego Widzaw Warszawie.