Nieprzyjemny zapach moczu. To może być zakażenie!

Na zakażenie układu moczowego zdecydowanie częściej cierpią kobiety niż mężczyźni. Przyczyną są różnice fizjologiczne: cewka moczowa kobiet jest czterokrotni krótsza niż mężczyzn, a jej ujście znajduje się w niewielkiej odległości od odbytu, będącego siedliskiem różnorodnych drobnoustrojów. Jak wyglądają badania moczu, czym są azotyny i leukocyty oraz w jaki sposób należy leczyć infekcję – warto o tym przeczytać.

Bakterie w moczu: pierwsze sygnały

Zaczyna się zwykle tak samo. Początkowo przy oddawaniu moczu odczuwa się nieprzyjemne pieczenie. Potem pojawia się silne parcie na pęcherz, które skłania do odwiedzania co chwilę toalety. W toalecie udaje się jednak wycisnąć z siebie zaledwie parę kropel. Pojawia się za to silny ból i pieczenie w okolicy cewki moczowej. To są pierwsze objawy infekcji dróg moczowych spowodowanej przez drobnoustroje.

Przyczyna bakteriomoczu w dużej mierze jest nieodpowiednia higiena: zbyt rzadka wymiana ręczników, niechlujność, nieprzestrzeganie zasad czystości w trakcie korzystania z toalety albo tuż po, oddawanie moczu tuż po stosunku seksualnym, kąpiel w zbiornikach wodnych, do których ma dostęp wiele osób. Do zakażenia układu moczowego może dość także w wyniku niektórych chorób: kamicy nerkowej, martwicy brodawek nerkowych, nowotworu nerek. Wówczas infekcja może zacząć się rozwijać w nerkach, a stamtąd, wraz ze strumieniem moczu, zacząć wędrować do niższych partii układu moczowego. Bakterie można wykryć podczas ogólnego badania moczu.

Badanie na azotyny w moczu

Niektóre infekcje rozwijają się całkowicie bezobjawowo, a ich obecność da się potwierdzić jedynie robiąc badania. Można je wykonać w domu, korzystając z testów paskowych. Testy przydadzą się też do wykrycia bakterii odpowiadających za najczęstsze przypadki infekcji dróg moczowych – Escherichia coli, albo inaczej, pałeczka okrężnicy, spotykana w jelicie zwierząt i człowieka. Gdy drobnoustroje przenikną do cewki moczowej i wywołają zakażenie, test wykaże obecność azotynów w moczu. Jest to pośredni dowód na infekcję dróg moczowych – w prawidłowym płynie ustrojowym bowiem azotyny nie występują. Aby test był wiarygodny, badanie należy wykonywać tuż po obudzeniu, w pierwszej porannej porcji moczu. Przerwa w korzystaniu z toalety musi wynosić co najmniej 4 godziny – tyle właśnie czasu potrzeba, by pod wpływem bakterii powstały azotyny. Test można wykonać w domu na dwa sposoby: podstawiając końcówkę paska pod strumień moczu albo zanurzając ją w zebranym do pojemnika płynie. Następnie wystarczy porównać zabarwienie pól na teście z barwami na skali dołączonej do opakowania.

Podwyższone leukocyty w moczu

Test paskowy potrafi też wykryć podwyższony poziom leukocytów w moczu. U zdrowego człowieka występuje ich niewielka ilość, reszta jest wydalana z organizmu. Obecność nadmiernej ilości leukocytów w płynie ustrojowym świadczy o stanie zapalnym. Jest to związane z tym, że podczas infekcji organizm walczy z patogenami, produkując więcej białych krwinek. Leukocyturii towarzyszy często zmiana barwy moczu, jej klarowności oraz specyficzny zapach. Wystąpić mogą także gorączka, nudności, wymioty, czasami też ból nad kością łonową lub dolegliwości w okolicy lędźwiowej. Podwyższony poziom leukocytów w moczu wespół z innymi objawami może wskazywać nie tylko na infekcję, ale również na poważne dolegliwości: schorzenia nerek, zapalenie przydatków lub wyrostka robaczkowego, nowotwór. Najczęściej jednak świadczy o zakażeniu bakteryjnym. Dowiedz się więcej: https://www.mojaintima.pl/ulotka-urointima-test-zum.html.

Leczenie infekcji układu moczowego

Przy pierwszych objawach infekcji dróg moczowych, warto wykonać tekst na obecność leukocytów i azotynów w moczu. Gdy test paskowy da wynik pozytywny, należy zgłosić się do lekarza, który zleci laboratoryjne badania moczu. Lekarz też, po otrzymaniu wyników, zleci leczenie farmakologiczne – dopasowane do postaci zakażenia, a także do wieku i stanu zdrowia pacjenta. Po wykonaniu posiewu moczu i antybiogramu wprowadza się terapię celowaną przeciwko konkretnym bakteriom. Lekarz zaleci też dodatkowe czynności, które wesprą terapię. To między innymi: wypijanie dużej ilości kwaśnych płynów (zmniejszają one przyleganie drobnoustrojów do ścian pęcherza i cewki moczowej), częste oddawanie moczu (to utrudnia namnażanie się bakterii w drogach moczowych), unikanie kąpieli w wannie oraz niekorzystanie z zapachowych środków higieny.