Teksty legendarnego włoskiego dziennikarza, korespondenta niemieckiego tygodnika "Der Spiegel", pisane na przestrzeni dwudziestu pięciu lat m.in. w Japonii, Kambodży, Laosie, Chinach, Indiach i Pakistanie – oto książka "W Azji". Terzani po raz pierwszy trafił na kontynent azjatycki w 1965 roku, jeszcze jako sprzedawca maszyn do pisania marki Olivetti. Dlaczego zachwycił się Azją?
Pojechałem tam w poszukiwaniu „innego”, wszystkiego, czego nie znałem, w pogoni za ideami, ludźmi znanymi mi tylko z lektury. Zacząłem od nauki języka chińskiego, ponieważ pragnąłem zamieszkać w Chinach i zobaczyć maoizm na własne oczy; przyjąłem stanowisko korespondenta wojennego, gdyż uważałem, że to, co dzieje się w Wietnamie, jest również moją sprawą. Reszta przyszła sama, w tym także wybór krajów, w których miałem mieszkać; wybór za każdym razem dokonywany przez całą rodzinę, pod wpływem szczególnego zainteresowania, nigdy z osobistej wygody albo cudzego nadania. - fragment

Był świadkiem wielu wydarzeń historycznych, niekiedy nawet – jak w przypadku wkroczenia wojsk Wietkongu do Sajgonu w 1975 roku - jedynym dziennikarzem z Zachodu. Potrafił jednym rzutem oka ogarnąć całość opisywanych zdarzeń, a jednocześnie cechowała go ogromna dbałość o szczegół. To dlatego jego teksty tak wiernie oddają atmosferę przerażenia w Pekinie po masakrze na placu Tiananmen, paniki na ulicach Phnom Penh przed wkroczeniem Czerwonych Khmerów, ale też dusznego erotyzmu japońskich love hotels.

Tiziano Terzani (1938–2004) – dziennikarz, reporter, pisarz. Skończył studia prawnicze w Pizie i Leeds, potem pracował dla firmy Olivetti i rozpoczął karierę dziennikarską. Zachwycony Azją, w latach 1967–1969 studiował sinologię na nowojorskim uniwersytecie Columbia. Współpracował przede wszystkim z tygodnikiem „Der Spiegel”, dla którego pisał z Singapuru, Hongkongu, Pekinu, Tokio, Bangkoku i Delhi, publikował też m.in. w „Corriere della Sera”, „L’Espresso” i „La Repubblica”. Autor wielu książek, m.in.: poświęcone Wietnamowi Pelle di leopardo (1973) i Giai Phong! (1976), reportaż z Chin Fremder unter Chinesen (1984) i refleksje o upadku ZSRR Buonanotte, signor Lenin (1992). Jego książki są tłumaczone na wiele języków – powstałe z podróży po Afganistanie, Pakistanie i Indiach Lettere contro la guerra (2002) przełożono na angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, japoński i słoweński. Po polsku wyszły dwie jego książki: Powiedział mi wróżbita. Lądowe podróże po Dalekim Wschodzie (2008) i Nic nie zdarza się przypadkiem (2009).

Najczęściej zadawane pytania

Podobne artykuły:

Wersja do druku