Pytania o sens istnienia towarzyszą ludziom od tysięcy lat. Myśliciele, artyści i uczeni wciąż próbują na nie odpowiadać, ale rezultatem są kolejne pytania.

Zagubiony w ich gąszczu, współczesny człowiek odczuwa potrzebę poznania ostatecznej, rozstrzygającej odpowiedzi, która uwolni go od zwątpień i konieczności poszukiwania sensu życia i śmierci. Anthony Storr przygląda się w swojej książce tym, którzy oferowali tego rodzaju pewność: założycielom współczesnych sekt (David Koresh i Jim Jones), charyzmatycznym guru (Gieorgij Iwanowicz Gurdżijew i Bhagwan Śri Radżnisz), wpływowym myślicielom (Rudolf Steiner, Carl GustavJung, Zygmunt Freud), a także świętemu Ignacemu Loyoli i Jezusowi Chrystusowi. Jedni proponowali rozwiązania, które większość ludzi na świecie uznałaby za szaleńcze lub zbrodnicze – ale znaleźli się tacy, którzy w nie uwierzyli. Myśli i wskazówki innych są przez wielu ludzi na świecie akceptowane i przestrzegane – choć są i tacy, którzy podają je w wątpliwość. „Do kogo powinniśmy się zwrócić?” – pyta Storr w tytule ostatniego rozdziału. Odpowiedź jest tyleż uczciwa i użyteczna, co nierozstrzygająca.

fragment:

Znacznie łatwiej wskazać tych, których powinno się unikać, niż polecić godnych zaufania mentorów. Za potencjalnie niebezpiecznych należy uznać tych guru, którzy wykazują skłonność do zachowań autorytarnych i paranoicznych. [...] Szczególnie należy unikać guru, którzy sprawują kontrolę nad pieniędzmi, odzieżą i własnością osobistą swoich uczniów. [...] Podejrzany jest każdy ruch odcinający się od społeczeństwa, tak w aspekcie geograficznym, jak i socjalnym. Tak samo wygląda sytuacja w przypadku ruchów wytyczających wyraźne granice między „my” i „oni”, „boskim” i „szatańskim”, „złym” i „dobrym”.

Storr postrzega wielu guru jako emocjonalnie niezrównoważonych, wykazujących mało sympatyczne cechy charakteru: samotnicy, z doświadczeniem głębokiego kryzysu psychicznego (czasami także psychozy). […] Pewność siebie większości z nich graniczy z arogancją , są bardzo narcystyczni, niekiedy z pretensjami do pompatycznej wielkości; niektórzy zdradzają skłonności paranoiczne, inni, jak Radżisz czy Koresh, wykorzystywali innych ludzi finansowo lub seksualnie.
„Kirkus Reviews”

Anthony Storr (1920–2001) – angielski psychiatra i pisarz, urodzony w Londynie, studia ukończył w Cambridge. Członek m.in. Królewskiego Towarzystwa Lekarskiego, Królewskiego Towarzystwa Psychiatrów i Królewskiego Towarzystwa Literackiego. Autor takich książek, jak The Dynamics of Creation (1972), The Art of Psychotherapy (1979), Music and The Mind (1993) czy Jung (1972, wyd. pol. 2000). W 2009 roku w wydawnictwie W.A.B. ukaże się kolejna książka Anthony’ego Storra Samotność (1989).



Najczęściej zadawane pytania



Podobne artykuły:


Wersja do druku