Choroba Alzheimera jest chyba znana nam wszystkim, choćby ze słyszenia. Wiele osób starszych się z nią zmaga. Jest też dziedziczna, dlatego często większość młodych ludzi szuka sposobów jak się przed nią ustrzec, w przypadku, gdy ktoś z rodziny chorował.

Historia choroby

W 1901 roku niemiecki psychiatra dr Alois Alzheimer po raz pierwszy zaobserwował u 51-letniej Augusty D. chorobę nazwaną potem jego nazwiskiem. W jej przypadku pierwszym objawem były urojenia zdrady małżeńskiej. Następnie rozwinęły się postępujące zaburzenia pamięci, orientacji, zubożenie języka i problemy z wykonywaniem wyuczonych czynności. Po trzech latach choroby pacjentka nie rozpoznawała członków swojej rodziny i siebie, nie była w stanie żyć samodzielnie i musiała zostać umieszczona w specjalnym zakładzie dla umysłowo chorych we Frankfurcie. Alzheimer śledził przebieg jej choroby aż do jej śmierci w 1906 roku, 4 i pół roku od początkowych objawów. Wkrótce dr Alzheimer przedstawił przypadek Augusty D. na forum medycznym i opublikował wyniki swoich badań. Określenia "choroba Alzheimera" użył po raz pierwszy Emil Kraepelin w swoim Podręczniku psychiatrii z 1910 roku.

Gdy ktoś bliski choruje

Podstawą do rozpoznania choroby Alzheimera jest dzisiaj przeprowadzenie badania tomografii komputerowej. Choroba Alzheimera to inaczej rodzaj demencji starczej, czyli otępienia postępującego w związku ze zwyrodnieniem komórek nerwowych. Można przy tym zaobserwować stopniowe niszczenie tkanki mózgowej.

Choroba ta kojarzy nam się zwykle z osobami starszymi to może ona zaatakować także w średnim wieku. Charakteryzuje się ona rosnącą z czasem dezorientacją, utratą pamięci czy apatią. Może jej także towarzyszyć głęboka depresja.

Początkowo u chorego możemy zaobserwować chwilowe i niezbyt częste zaniki pamięci, które mogą w nieprzewidywalnym czasie nasilić się nawet do tego stopnia, że przestanie on rozpoznawać bliskich czy zapomni gdzie mieszka. Jednym słowem przestanie być samodzielny. W czasie choroby traci się również apetyt i zdolność do samokontroli i kontaktu z otoczeniem. Chorzy cierpią bardzo często na niedobory różnorakich składników odżywczych. Poprawę stanu chorego można osiągnąć najprościej przez zastosowanie w ich diecie suplementów witaminy B12, C, D, E, beta-karotenu oraz kwasu foliowego. W żywieniu chorych warto uwzględnić takie produkty, jak podroby, szpinak, kiełki, ziemniaki, bataty oraz soję, żeby nie pozbawiać ich bogatych źródeł koenzymu Q10.

Żywność, o której nie możemy zapominać walcząc chorobą Alzheimera:

- kapusta- dostarcza ona organizmowi krzemu, który zakłóca przyswajanie glinu przez organizm
- nasiona soi- zawierają duże ilości koenzymu Q10, a także błonnika, białka i węglowodanów
- ziemniaki- tanie i pożywne źródło koenzymu Q10 oraz węglowodanów
- piwo- picie 500 ml piwa co około 2 dni jest również źródłem krzemu, który jest korzystny dla chorego

Najczęściej zadawane pytania

Podobne artykuły:

Surówka z kapusty pekińskiej i marchewki kalorie
Wersja do druku