Sue Townsend, Adrian Mole - Zaginione dzienniki 1999–2001

Gdy w pamiętną Wigilię 2001 grupa antyterrorystów wparowała do mieszkania Mole’a, zarekwirowane zostały wszystkie jego zapiski, w tym dzienniki z lat 1999–2001. Po wyjaśnieniu afery Adrian wrócił na wolność i odzyskał swoje diariusze. A w nich…

 … wkracza w nowe millenium. Mimo że osiągnął już wiek chrystusowy, ciągle nie ma na koncie nawet jednego sukcesu życiowego. Samotnie wychowuje dwóch synów. Żaden wydawca nie chce rozpoznać w nim obiecującego autora bestsellerów, jak gdyby napisana przez niego książka kucharska nic nie znaczyła. W dodatku Adrian o mały włos nie ląduje na bruku, bo jego matka zamierza po raz czwarty wyjść się za mąż. Mole przenosi się więc z synami do dzielnicy o wątpliwej reputacji. A jakby nieszczęść było mało, wprowadza się do niego przyrodni brat wraz z łóżkiem za, bagatela, osiem tysięcy funtów. Zaginione dzienniki to rarytas dla tych, którzy jeszcze tej komicznej postaci nie znają, zaś dla wielbicieli twórczości Townsend – wisienka na torcie. Napisane z werwą i humorem, czasem uszczypliwie, czasem refleksyjnie. Przed okiem Mole i piórem Townsend nic się nie ukryje!

Mole to doprawdy genialna postać komiczna. Każde zdanie jego zapisków jest dowcipne i dobrze przemyślane, a całość to echo prawdziwych wydarzeń. Sue Townsend dzierży palmę pierwszeństwa wśród brytyjskich żyjących pisarzy satyrycznych. - „The Times”

Glenn wrócił dziś ze szkoły z następującym listem od swojego nauczyciela WF-u, pana Lunta:

Szanowny Panie Mole!
Glenn przekazał mi następujący list przed dzisiejszymi zajęciami sportowymi. Chociaż nie został napisany przez Glenna, jestem przekonany, że również nie przez pana.

Przeczytałem załączony list, napisany z rażącymi błędami:

Szanowny panie Lunt!
Coś strasznego stało sie Gleenowi mojemu synowi jest nieleczalnie hory i nieporzyje dłógo on nic niewie wiec nieh mu pan nie muwi lepiej rzeby nie brał łudziału w biegach pszełajowych bo wykorkuje z powarzaniem
Pan Mole - fragment

Sue Townsend (ur. 1946) w wieku piętnastu lat rzuciła szkołę; mając lat osiemnaście, wyszła za mąż i urodziła pierwsze z czworga dzieci. Zanim dwadzieścia lat później wygrała konkurs na sztukę telewizyjną, pracowała w wielu nisko płatnych zawodach, starając się utrzymać rodzinę. W pierwszej połowie lat 80. książką Adrian Mole lat 13 i ¾. Sekretny dziennik (1982; W.A.B. 2002) rozpoczęła zawrotną karierę pisarską. Kolejne tomy serii ugruntowały sukces Townsend. Autorka opublikowała również powieści spoza cyklu: Królowa i ja (1991, wyd. pol. 1994), Numer 10 (2002; W.A.B. 2005) oraz Królowa Camilla (2006; W.A.B. 2008). Obecnie łączny nakład kolejnych części dziennika sięga dziesięciu milionów egzemplarzy, a wszystkie książki Townsend ukazują się w tłumaczeniach na ponad trzydzieści języków. W 2009 roku pisarka została honorową obywatelką Leicester, w którym mieszka od zawsze. Uniwersytety w Leicester i w Loughbrough nadały jej doktorat honoris causa. W roku 2009 ukazały się nie tylko Zaginione dzienniki, ale także The Prostrate Years.