Więź, która łączy bliźnięta

Fachowo rozróżniamy trzy rodzaje ciąży mnogiej, jakie występują w naturze. Jako pierwsze trzeba wymienić bliźnięta jednojajowe, które przychodzą na świat w wyniku podziału komórki jajowej zapłodnionej przez jeden plemnik. Bliźnięta jednojajowe są tej samej płci i mają identyczny materiał genetyczny. Co za tym idzie są bardzo podobne pod względem fizycznym i psychicznym. Dużo zależy jednak od otoczenia, w jakim są wychowywane. O ile bliźnięta dwujajowe nie muszą być wcale uderzająco podobne do siebie, tak jednojajowe wyglądają niemal identycznie i zawsze należą do tej samej płci.

Bliźnięta dwujajowe natomiast przychodzą na świat w wyniku zapłodnienia dwóch komórek jajowych, jednocześnie wyprodukowanych przez jajniki. Mają osobne worki owodniowe oraz łożyska. Ponieważ ich materiał genetyczny jest różny, mogą mieć różną płeć, a ich podobieństwo jest takie samo jak zwykłego rodzeństwa.

Jako trzecie wyróżniamy bliźnięta syjamskie, które przychodzą na świat w wyniku błędów genetycznych. Jeszcze w łonie matki nie dochodzi do całkowitego podziału zapłodnionej komórki jajowej. Rodzące się bliźnięta mogą być zrośnięte różnymi częściami ciała. Ich rozdzielenie jest zazwyczaj skomplikowanym zabiegiem chirurgicznym, a jego trudność wzrasta, gdy ważne organy są wspólne, np. serce lub rdzeń kręgowy. Bardzo często zdarza się, że podczas operacji umiera jedno z bliźniąt.

Trzeba pamiętać, ciąża wielopłodowa jest ciążą podwyższonego ryzyka - głównie dlatego, że zmiany adaptacyjne w organizmie matki, uznawane za fizjologiczne, są tu znacznie nasilone i mogą prowadzić do nieprawidłowości. Najważniejsza jest świadomość, jakie jest ryzyko wystąpienia powikłań. Do najczęstszych należą przede wszystkim:nadciśnienie, niedokrwistość, poród przedwczesny, krwotoki poporodowe, nieprawidłowe ułożenie płodów. Najważniejsza jest więc kontrola lekarska, która powinna być przeprowadzana częściej niż w przypadku zwykłej ciąży. Bywa, że ciężarna kobieta na wizyty udaje się nawet co 3 tygodnie.

Kiedy maluszki przychodzą na świat wielu rodziców zadaje sobie pytanie, czy od samego początku należy rozdzielać bliźnięta i pozwolić im na to, by każde z nich wyrobiło sobie swój indywidualny charakter, czy może jednak właśnie pozwalać im być blisko siebie przez cały czas. Najczęściej nie jesteśmy w stanie założyć z góry jak będziemy postępowali z naszymi maluchami, jedynie na podstawie przeczytanych książek i poradników. Są rodzeństwa bliźniaków, które w przypadku, gdy drugiego nie ma pobliżu stają się smutne, markotne i gorzej się czują. Wbrew pozorom już od samego poczęcia bliźniaki są ze sobą związane. Na początku wspólnie przebywają w łonie matki, razem przychodzą na świat, następnie razem się wychowują, mają wspólny wózek, często wspólne łóżeczko. Chorują także razem, bo jedno bardzo szybko zaraża się od drugiego. Ciężko w takim wypadku zachować maluchom na tyle przestrzeni, by nie były ze sobą tak emocjonalnie związane.

Rozdzielanie bliźniąt zawsze pozostanie sprawą dyskusyjną i będzie zależało przede wszystkim od przekonań rodziców i nastawienia dzieci. Z cała pewnością nie powinno być wymuszanym procesem - jeśli wasze dzieci stanowczo przeciwko temu protestują, albo jedno z nich zostaje w domu z płaczem – nie ma sensu naciskać od razu. Gdy dzieci podrosną, może będą miały odmienne zainteresowania, a wtedy chwilowy odpoczynek od siebie nie będzie już wymuszony. Dobrym rozwiązaniem będzie zaproponowanie dzieciom różnorodnych, ale i równoważnych atrakcji.

Jeśli spodziewacie się lub jesteście rodzicami bliźniaków sięgajcie po jak najwięcej rzetelnych informacji na temat ich wychowywania. Polecamy również dokument nakręcony przez Nils'a Tavernier'a pt. "Bliźniacza więź"(16.08, godz. 20.50, kanał Planette). Przez pół roku Tavernier towarzyszył małżeństwu Olivera i Sarah, którzy oczekiwali narodzin bliźniąt. Dzieląc ze swoimi bohaterami chwile szczęścia i obawy, reżyser miał szansę obserwować rozwój dwóch małych istot, obcujących z sobą już w ciele matki. Jak utrzymują naukowcy, to właśnie w okresie prenatalnym bliźniaki nawiązują z sobą pierwszy kontakt - zalążek przyszłego życia społecznego. Nic więc dziwnego, że na zawsze pozostaną najbliższymi sobie ludźmi. Tavernier rozmawia z naukowcami – głównie genetykami i psychologami oraz z samymi bliźniakami – różnymi parami sióstr i braci, barwnie opowiadającymi o wzajemnych relacjach.