Plastyka uszu
Zabieg korekcyjny uszu wykonuje się w celu poprawienia ich wyglądu, poprzez nastawienie małżowiny usznej i ewentualne wymodelowanie niewykształconych elementów chrząstki uszu.
Najczęściej plastyka uszu spowodowana jest ich nieprawidłowym wyglądem, a także zniekształceniem małżowin - większość wad i deformacji uchato to cechy wrodzone i dziedziczone.
Najbardziej powszechnym powodem poddania się zabiegowi jest chęć skorygowania odstających uszu (otoplastyka) - wada ta ujawnia się już po urodzeniu, dlatego też większość pacjentów, to dzieci.
Odstające małżowiny uszne występują u około 5% populacji. Deformacja ta zazwyczaj jest obustronna (dużo rzadziej jednostronna) i częściej dotyka dziewcząt.
Ucho rośnie całe życie, jednakże 80% jego wzrostu dokonuje się w ciągu pierwszych 5 lat życia.
U dzieci korekcję odstających uszu można wykonać między 6 a 8 rokiem życia - małżowiny uszne są już wtedy w pełni wykształcone, co gwarantuje iż interwencja chirurgiczna nie przeszkodzi ich dalszemu rozwojowi.
Zaletą przeprowadzenia operacji uszu w młodym wieku jest fakt, że chrząstka jest wówczas bardziej elastyczna co ma wpływ na łatwość uformowania pożądanego kształtu.
Otoplastykę przeprowadza się także u dorosłych osób. Jednak należy się liczyć z tym, że wówczas korekcja jest trudniejsza, jak i dolegliwości pooperacyjne są większe niż ma to miejsce w przypadku małych pacjentów.
Operacje odstających uszu w celu skorygowania wady przeprowadza się ze względów kosmetycznych, głównie dla poprawienia samooceny pacjenta. Nie ma jakichkolwiek medycznych uwarunkowań do przeprowadzenia zabiegu tego rodzaju.
Zabieg skorygowania wady brany jest pod uwagę wtedy, gdy uszy odstają na co najmniej dwa centymetry od tyłu głowy.
W przypadku najmłodszych pacjentów zdecydowana większość chirurgów plastyków zaleca, by rodzice liczyli się przede wszystkim z uczuciami dziecka. Nie kierowali się tylko własnymi przekonaniami, iż korekcja u ich latorośli jest niezbędna. Jeżeli dziecko pomimo „defektu” czuje się z tym dobrze i nie chce zmieniać swojego wyglądu, nie powinno się go zmuszać do zabiegu.
Dzieci, które odczuwają dyskomfort w związku z odstającymi uszami i chcą się poddać otoplastyce, zdecydowanie lepiej współpracują z lekarzem podczas zabiegu i są szczęśliwsze z ostatecznego efektu.
Co do samego zabiegu - polega on na zmianie konfiguracji szkieletu chrzęstnego małżowiny usznej tak, aby zmniejszyć kąt pomiędzy czaszką, a uchem zewnętrznym do 15 - 30 stopni.
U dzieci podczas operacji stosuje się znieczulenie ogólne. U nastolatków i osób dorosłych znieczulenie miejscowe.
Zabieg trwa około 40 - 60 minut. Po zabiegu zakładany jest specjalny opatrunek uciskowy, który następnie zamienia się na opaskę uciskową, którą zaleca się nosić przez miesiąc. Pacjent po zabiegu może wrócić do domu.
Obrzęki, zaczerwienia i ból, to naturalne objawy, które ustępują w ciągu 10 dni. Niewchłanialne szwy za uchem zdejmuje się po 14 dniach. Przez 6 tygodni należy ograniczyć wszelką aktywność fizyczną.
Blizny są mało widoczne, a efekty trwałe i w większości przypadków nie ma wskazań do powtórzenia zabiegu.
W trakcie zabiegu otoplastyki można także dokonać korekcji innych defektów małżowiny usznej, do której zalicza się:
- niedorozwinięta grobelka
- nadmiernie rozwinięty obrąbek ucha
- przerosłe płatki uszu (a także zbyt małe, zwinięte)
Operacje plastyczne uszu , dotyczą również innych „wad” związanych z tą częścią ciała:
- osoby, które urodziły się bez małżowiny usznej, straciły ją na skutek wypadku, bądź choroby, dzięki zabiegowi mogą mieć przyszyte sztuczne ucho. Jest ono możliwie zbliżone wyglądem do naturalnego ucha pacjenta.
- zdarzają się przypadki kiedy dziecko rodzi się bez otworu w uszach, wtedy należy otworzyć uszy oraz nadać im odpowiedni kształt. Dzięki operacji możliwe jest przywrócenie słyszenia, pod warunkiem jednak, ze przednia część ucha nie jest uszkodzona.
Często spotykanym urazem u osób noszących duże kolczyki, jest rozerwanie płatka ucha. Może być ono:
Całkowite - płatek na skutek urazu podzielony zostanie na dwie części.
Niecałkowite - dziurka znaczącą się powiększy.
Zabieg mający na celu przywrócenie stanu pierwotnego (sprzed urazu) przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Uszkodzenie zszywa się tak, by pozostawić tylko odpowiednią dziurkę na noszenie kolczyków, bądź wytworzyć nową. Można także skorygować płatek tak, by odtworzyć stan sprzed przekłucia tkanek.
Innym powodem poddania się operacji jest redukcja przerośniętych płatków uszu - z wiekiem często płatki uszne ulegają powiększeniu. Stają się one wiotkie i nieestetyczne. Sposobem by usunąć ten mankament jest plastyka korekcyjna płatków usznych, z jednoczesną redukcją i poprawą ich kształtu.
Źródło: J. Holle „Chirurgia plastyczna”. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996 rok.
...