Odstające małżowiny uszne
Początek odstawania uszu od czaszki obserwowany jest miedzy 3 a 4 miesiącem życia płodowego. Niecałkowite zwinięcie się grobelki w tym okresie powoduje większy niż 90 stopni kąt małżowinowo-czółenkowy, wytwarzając deformację odstających małżowin usznych. Prawidłowa małżowina uszna odstaje od powierzchni skroniowej czaszki około 25 stopni u mężczyzn i 21 stopni u kobiet, a mierząc w centymetrach - odległość przedniego brzegu obrąbka od czaszki powinna wynosić 1,5 - 2,0 cm. Gdy któryś z tych warunków nie jest spełniony ( tzn. kąt > 25 st, lub odległość > 2,0 cm) możemy mówić o odstających małżowinach usznych.
Charakterystyczne zmiany obserwowane w tym defekcie urody dotyczą:
1. słabo wykształconego lub braku obrąbka
2. zbyt głębokiej łódki ( > 1,5 cm)
3. kąta małżowinowo - łódkowego > 90 st
Deformacje te mogą występować samodzielnie lub razem. Od rodzaju zmian zależy rodzaj zabiegu operacyjnego.
Do czasów obecnych opisano około 200 sposobów operacji odstających uszu. Pierwszą korekcję uszu po urazie wykonał Dieffenbach w 1845 roku - zabieg polegał na wycięciu skóry na tylnej powierzchni małżowiny i założeniu szwów wyrostek sutkowy-muszla. Natomiast pierwsza kosmetyczna korekcja została wykonana przez Ely w 1881 roku. Początek XX wieku przyniósł metody operacyjne polegające na odtworzeniu fałdu grobelki poprzez wycięcie paska skóry oraz chrząstki wzdłuż całej grobelki ( Luckett). Uszy operowane w ten sposób miały bardzo ostry, nienaturalny brzeg grobelki. Poszukując dalszych rozwiązań Converse i Wood - Smith zaproponowali przecięcie chrząstki po bokach odtwarzanej grobelki, a następnie zeszycie przeciętych brzegów, co daje uwypuklenie przemieszczonej części chrząstki w postaci grobelki. Przełom w otoplastyce nastąpił w 1963 roku po opublikowaniu przez Mustarde metody polegającej na odtworzeniu fałdu grobelki bez wycinania chrząstki. Odtworzenie fałdu grobelki uzyskiwał przez założenie niewchłanialnych szwów materacowych pomiędzy tylną powierzchnią muszli a czółenkiem.
Obecnie najpopularniejszymi metodami są dwie ostatnie techniki ( Conversa - dla dorosłej, sztywnej chrząstki; Mustarde - dla giętkiej chrząstki dzieci) uzupełniane dodatkowymi działaniami ułatwiającymi właściwe ułożenie ucha - np. nacinanie powierzchowne chrząstki, założenie szwów miedzy muszlą a okostną wyrostka sutkowatego.
Ucho w 3 roku życia osiąga 85% wielkości ostatecznej, a pomiędzy 5 - 6 rokiem życia wzrost ucha jest niemal zakończony. Dlatego najlepszym czasem na wykonanie korekcji uszu jest okres między 5 rokiem życia a pójściem dziecka do szkoły. Wtedy dziecko jest na tyle duże, że może współpracować z lekarzem oraz unika docinków ze stron rówieśników.
Zabieg operacyjny wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym ( u dzieci). Trwa około 1,5 - 2 godzin. Blizny są praktycznie niewidoczne, położone na tylnej części małżowiny. Po zabiegu należy nosić opaskę na głowę przez 7 - 10 dni, potem zakłada się ją tylko na noc przez 2 miesiące. Przez 2 miesiące należy unikać sportów kontaktowych, aby nie spowodować urazu ucha i nawrotu deformacji.
Możliwe powikłania po operacji to krwiak, zakażenie, niepełna korekcja lub nawrót deformacji. Wszelkie poprawki po niepełnej korekcji wykonywać można minimum 3 - 4 miesiące po pierwotnym zabiegu.
Kontakt:
Specjalistyczny Gabinet Lekarski
ul. Gorczewskiego 7/1, Poznań
tel. od godz. 14.00: (+61) 843 50 20
KONTAKT BEZPOŚREDNI - 0504 112 103
Strona autorki, jkurmanow@yahoo.com
...