Zespół jelita drażliwego

Autor: Materiały prasowe

(Irritable Bowel Syndrome - IBS)

Zespół jelita drażliwego wywiera większy wpływ na jakość życia pacjentów niż migrena, astma, depresja i cukrzyca. IBS jest drugą, po przeziębieniu, najczęstszą przyczyną absencji w szkole lub pracy. Szacuje się, że bezpośrednie i pośrednie wydatki spowodowane kosztami leczenia IBS w ośmiu najbardziej uprzemysłowionych krajach wynoszą 41 miliardów dolarów rocznie. Zespół jelita drażliwego (IBS) to schorzenie związane z zaburzeniami ruchliwości jelita. Jest chorobą nawracającą, prowadzącą do niepełnosprawności i charakteryzuje się dysfunkcją mięśni gładkich przewodu pokarmowego. Wywołuje u pacjentów liczne objawy, takie jak ból brzucha/dyskomfort, niestrawność, wzdęcia i nieprawidłowy rytm wypróżnień (zaparcie lub biegunka). Częstotliwość występowania Częstotliwość występowania zespołu jelita drażliwego różni się w zależności od kraju, jednakże ostatnie badania pokazują, że dotyka on około 10-15 procent populacji krajów zachodnich (tam, gdzie dostępne są dane). Według statystyk, z objawami zaburzeń perystaltyki jelit do lekarzy zwracają się częściej kobiety niż mężczyźni i ta prawidłowość widoczna jest we wszystkich grupach wiekowych. Przyczyny zespołu jelita drażliwego Przyczyn licznych objawów, występujących w zespole jelita drażliwego i związanych z zaburzeniami perystaltyki jelit, upatruje się m.in. w upośledzeniu motorycznych, sensorycznych i wydzielniczych funkcji układu pokarmowego. Obecnie wiadomo, że ważną rolę w regulowaniu perystaltyki i percepcji bólu w przewodzie pokarmowym odgrywa serotonina (5HT). Naukowcy wykazali ostatnio, że nieprawidłowe poziomy 5HT i/lub upośledzone przekazywanie sygnałów mogą wiązać się z występowaniem licznych objawów zespołu jelita drażliwego, związanych z nadmierną (biegunka) lub zmniejszoną (zaparcie) perystaltyką. Rozpoznanie Rozpoznanie zespołu jelita drażliwego musi opierać się na stwierdzeniu występowania kluczowych objawów i wywiadzie – nie można go rozpoznać na podstawie badań radiologicznych, endoskopowych czy laboratoryjnych. Przeciętnie diagnoza stawiana jest po upływie ok. 3 lat, często po wielu latach błędnych rozpoznań, badań i nieprawidłowego leczenia. Rozpoznanie zespołu jelita drażliwego ułatwiły tzw. II Kryteria Rzymskie, które są przyjętym standardowym narzędziem diagnostycznym, stosowanym w badaniach klinicznych. Według nich, jednoznaczną diagnozę można postawić wówczas, gdy bóle brzucha lub dyskomfort były obecne przez co najmniej 12 tygodni w ciągu ostatnich 12 miesięcy i charakteryzowały się co najmniej dwiema cechami z następujących: łagodniały po wypróżnieniu, początek był związany ze zmianą rytmu wypróżnień, zmianą konsystencji lub wyglądu stolca. Schorzeniu może towarzyszyć także nieprawidłowa częstość wypróżnień, nieprawidłowa konsystencja stolca, nieprawidłowy pasaż stolca, wydalanie śluzu w czasie więcej niż 1/4 defekacji, wzdęcie lub uczucie rozdęcia brzucha przez ponad 1/4 dnia. Wpływ społeczny i ekonomiczny Zespół jelita drażliwego wywiera większy wpływ na jakość życia pacjentów niż migrena, astma, depresja i cukrzyca i może wpływać ograniczająco nie tylko na zdrowie chorego, ale także na jego zdolność do pracy i życie towarzyskie (osoby cierpiące na zespół jelita drażliwego biorą rocznie przeciętnie 13,4 dni zwolnienia z pracy lub szkoły - IBS jest drugą najczęstszą po przeziębieniu przyczyną absencji). Istnieją dowody, że zespół jelita drażliwego negatywnie wpływa na sen, życie seksualne, czas wolny, podróże oraz dietę. Chociaż prawie dwie trzecie chorych z zespołem jelita drażliwego nie szuka pomocy lekarskiej, nadal reprezentują oni znaczącą grupę pacjentów przyjmowanych przez lekarzy pierwszego kontaktu. W Wielkiej Brytanii IBS jest przyczyną 25 procent skierowań do gastroenterologów, a blisko 50 procent pacjentów kierowanych do oddziałów gastroenterologicznych w ciągu poprzednich pięciu lat, cierpiało właśnie na zespół jelita drażliwego. Szacuje się, że bezpośrednie i pośrednie wydatki spowodowane kosztami leczenia IBS w ośmiu najbardziej uprzemysłowionych krajach wynoszą 41 miliardów dolarów rocznie. Leczenie Obecnie w Europie nie ma skutecznych metod leczenia licznych objawów zespołu jelita drażliwego. Konwencjonalna terapia ukierunkowana jest na łagodzenie poszczególnych objawów i może zaostrzać inne, jednocześnie występujące dolegliwości.

...