Elewacje drewniane – powrót do natury

Musi ona nie tylko pasować wizualnie do projektu architektonicznego budynku, ale i powinna być funkcjonalna. Coraz większą popularność zyskują elewacje drewniane. Kojarzą się one z ciepłem, bezpieczeństwem i ekologią. Ponadto nadają budynkowi wyjątkowy charakter. Metoda ta jest jedną z najstarszych, służących do ochrony ścian zewnętrznych. Przez lata wypierana przez panele z tworzywa sztucznego, znów powraca do łask. Elewacje drewniane wybieramy ze względu na walory zdrowotne, ekonomiczne, a także komfort otoczenia. Można je spotkać na nowoczesnych osiedlach, obiektach handlowych i biurowych, prywatnych rezydencjach. Polacy odchodzą od dawnych skojarzeń i przeświadczeń, że drewniany dom może funkcjonować tylko na wsi. Dziś drewniane wykończenia dodają elegancji i kolorytu każdemu budynkowi.

Jak dobrać drewno na elewacje?

Wybierając drewno na elewację należy pamiętać, że jego właściwości są pochodną wielu cech m. in. struktury drewna i jego składu, sezonowania i suszenia, strugania, przechowywania, prawidłowego montażu. Zalecamy stosować drewno, które - w zależności od gatunku - po suszeniu będzie miało wilgotność około  12- 18% ( +/- 2%). Od dawna stosuje się drewno ze świerka, sosny, dębu, modrzewia, a ostatnio także coraz popularniejsze stają się elewacje z drewna egzotycznego m.in.  cedr czerwony,  tatajuba, okoume, meranti, – mówi Dariusz Bielski z firmy DLH Poland. Cedr czerwony (Western red cedar , łac. Thuja plicata) jest idealnym drewnem do zastosowania na elewację. Cedr wzrasta w surowym klimacie podbiegunowym. Jest drewnem bardzo stabilnym, o wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne, korzystnych właściwościach termoizolacyjnych, a także wyjątkowych walorach estetycznych. Cedr ma kolor od beżowego do ciemnobrązowego. Deski cechuje szeroka gama kolorów, także zróżnicowanie kolorystyczne w obrębie jednej deski. Z czasem cedr będzie zmieniał pierwotny kolor na srebrzystoszary (patyna).
-=- Modrzew syberyjski (łac. Larix sibirica) pozyskiwany jest w surowym syberyjskim klimacie. Jest drewnem o małych przyrostach rocznych, bardzo wytrzymałym. Jest w kolorze brunatno-miodowo-czerwonym. Modrzew z czasem pokryje się patyną (szary kolor).
• Świerk skandynawski (łac. Picea abies) pochodzi ze Skandynawii. Drewno ma jasny kolor z lekko żółtawym zabarwieniem, często nazywane jest drewnem białym. Różni się od krajowego surowca ładniejszą fakturą drewna, ma mniej sęków oraz małe przyrosty roczne, co ma istotny wpływ na wytrzymałość drewna.
• Tatajuba (łac. Bagassa Guianensis)  pochodzi z Ameryki Południowej. Żółto brązowy, a z upływem czasu ciemno brązowy kolor drewna w połączeniu z ładnym profilem deski nadaje w efekcie końcowym atrakcyjną formę elewacji budynku.
• Okoume (łac. Aucoumea klaineana)  - jest gatunkiem od niedawna spotykanym jako materiał wykończenia ścian budynku. Naturalne drewno okoume w kolorach od jasno różowego do brązowego jest wybarwiane (np. lazurami impregnującymi) w tysiącach kolorów, dzięki czemu w łatwy sposób można dobrać kolor elewacji do pozostałych wykończeń budynku.
• Meranti (łac. Shorea pauciflora). Naturalne drewno ma kolor od szaro-brązowy, czerwony do ciemno brązowego. Elewacja z drewna meranti (DRM - Dark Red Meranti) wspaniale komponuje się ze stolarką okienną wykonaną z tego samego gatunku drewna.
Naturalna trwałość drewna oznacza wrodzoną odporność drewna na atak organizmów (grzyby, owady, świdraki morskie) niszczących drewno (wg normy PN-EN 350-2)  
Naturalna trwałość wobec grzybów rozkładających drewno obrazuje poniższe zestawienie (norma DIN EN 350-2).
1 klasa. Bardzo trwałe: TATAJUBA
2 klasa. Trwałe: CEDR CZERWONY
3 klasa. Średnio trwałe : MODRZEW SYBERYJSKI
4 klasa. Mało trwałe: ŚWIERK SKANDYNAWSKI, OKOUME, MERANTI CZERWONE
5 klasa. Nietrwałe
Naturalna trwałość na owady Hylotrupes bajulus, Anobium punctatum, Lystus brunneus, Hesperophanes cennereus jest sklasyfikowana jako: klasa D -trwałe, klasa-S –podatne.
Naturalna trwałość wobec termitów. Zgodnie z normą PN-EN 350-2 wyróżnia się klasy trwałości: D  (trwałe), M (średnio trwałe), S (podatne).  
Trwałość odnosi się tylko do twardzieli, biel drewna należy uznawać za należące odpowiednio do klasy nietrwałe lub podatne.

Jak konserwować drewnianą elewacje?

Do najczęściej spotykanych sposobów zaliczamy:
•impregnację – tj. nasycanie tkanki drzewnej ciekłymi roztworami substancji chemicznych o działaniu grzybobójczym, owadobójczym oraz ogniochronnym.
•bejcowanie – zwiększa odporność na promienie UV, w niewielkim stopniu hamuje rozwój grzybów i pleśni, nadaje kolor. Bejca wnika w drewno na kilka milimetrów nie tworząc na jego powierzchni powłoki.
• lakierowanie – chronią przed korozją biologiczną, promieniowaniem UV, akcentują rysunek drewna i ożywiają jego barwę.
•malowanie – chronią przed korozją biologiczną, promieniowaniem UV.
Regularnie pielęgnowane elewacje z drewna będą ozdobą naszego domu przez wiele lat. Budując dom warto wziąć pod uwagę ten rodzaj elewacji, by nie tylko udekorować swoją przestrzeń, ale także by być ekologicznym – żyć w zgodzie z naturą.