Apokaliptycy i dostosowani. Komunikacja masowa a teorie kultury masowej
Wszyscy mamy kłopot z kulturą masową. Twórcy, ponieważ ją tworzą, konsumenci, ponieważ ją konsumują, ci, którzy nie mają z nią nic wspólnego... choć takich już właściwie nie ma. Jednak w 1964 roku, gdy ukazali się we Włoszech "Apokaliptycy i dostosowani", mogło się wydawać, że splendid isolation lub wieża z kości słoniowej pozwolą przetrwać najazd nowych barbarzyńców.
Umberto Eco był zdecydowanym przeciwnikiem takiego nastawienia: Dlatego też trzydziestodwuletni wówczas autor "Dzieła otwartego" wytyczył nowe ścieżki badań nad kulturą masową, zajmując się m.in. kiczem, językiem komiksu, typami postaci (mit Supermana), gatunkami scence fiction i horrorem, piosenką rozrywkową i telewizją. Wiele z jego hipotez i przewidywań pozostało aktualnych do dziś. Kultura masowa w tym czasie zmieniła się diametralnie, czyżby zatem tak mało zmienili się jej odbiorcy? Na to i wiele innych pytań warto w tej książce poszukać odpowiedzi.
Jeśli mamy działać w ramach i na rzecz świata zbudowanego na miarę człowieka, to miarę tę należy określać nie przez dostosowywanie człowieka do tych rzeczywistych warunków, lecz wychodząc od tych rzeczywistych warunków. Świat komunikacji masowej jest – czy zgadzamy się z tym, czy nie – naszym światem. […] Od tych uwarunkowań nie może uciec nikt. - fragment
Umberto Eco (ur. 1932) wybitny włoski filozof i semiolog, estetyk, mediewista, pisarz i felietonista, profesor uniwersytetów we Florencji oraz w Bolonii. Autor licznych prac naukowych i esejów: Dzieło otwarte (1962, W.A.B. 2008), Pejzaż semiotyczny (1972), Lector in fabula (1994), Superman w literaturze masowej (1996), W poszukiwaniu języka uniwersalnego (2002), Po drugiej stronie lustra i inne eseje (1985, W.A.B. w przygotowaniu), zbiorów felietonów, np. Zapiski na pudełku od zapałek (1986 –1991), Historia piękna (2004), Historia brzydoty (2007), Rakiem. Gorąca wojna i populizm mediów (2007, W.A.B. 2007), a także znanych powieści, m.in. Imię róży (1980), Wahadło Foucaulta (1993), Baudolino (2000), Tajemniczy płomień królowej Loany (2005).
Jeśli mamy działać w ramach i na rzecz świata zbudowanego na miarę człowieka, to miarę tę należy określać nie przez dostosowywanie człowieka do tych rzeczywistych warunków, lecz wychodząc od tych rzeczywistych warunków. Świat komunikacji masowej jest – czy zgadzamy się z tym, czy nie – naszym światem. […] Od tych uwarunkowań nie może uciec nikt. - fragment
Umberto Eco (ur. 1932) wybitny włoski filozof i semiolog, estetyk, mediewista, pisarz i felietonista, profesor uniwersytetów we Florencji oraz w Bolonii. Autor licznych prac naukowych i esejów: Dzieło otwarte (1962, W.A.B. 2008), Pejzaż semiotyczny (1972), Lector in fabula (1994), Superman w literaturze masowej (1996), W poszukiwaniu języka uniwersalnego (2002), Po drugiej stronie lustra i inne eseje (1985, W.A.B. w przygotowaniu), zbiorów felietonów, np. Zapiski na pudełku od zapałek (1986 –1991), Historia piękna (2004), Historia brzydoty (2007), Rakiem. Gorąca wojna i populizm mediów (2007, W.A.B. 2007), a także znanych powieści, m.in. Imię róży (1980), Wahadło Foucaulta (1993), Baudolino (2000), Tajemniczy płomień królowej Loany (2005).
...