Problem łysienia dotyka około 20% kobiet - zdarza się zdecydowanie rzadziej niż u mężczyzn (jest to wynikiem ochronnego działania żeńskich hormonów estrogenów). 

Ważne! Najczęstszym powodem utraty włosów jest łysienie androgenowe, które dotyczy 20 - 60% kobiet przed ukończeniem 60 - go roku życia.

Zanim specjalista postawi diagnozę i rozpocznie leczenie w kierunku alopecji androgenowej, wpierw musi wykluczyć inne możliwe przyczyny łysienia m.in.

- anemia (niedobór protein i żelaza)

- zaburzenia pracy tarczycy (nadczynność jak i niedoczynność tarczycy może być powodem nadmiernego wypadania włosów)

- farmakoterapia (m.in. przeciwzakrzepowa, antykoncepcyjna, antydepresyjna)

- menopauza (niedobór estrogenów, zmniejszenie stężenia progesteronu oraz podwyższenie poziomu androsteronu, co może wywołać wypadanie włosów)

Najczęściej w przyczynie łysienia typu żeńskiego wskazano kobiety, u których nastąpił: przedwczesny proces dojrzewania płciowego, nadczynność kory nadnerczy, guzki jajników po usunięciu macicy.

Nadmierna utrata włosów jest także uwarunkowana genetycznie - u kobiet z predyspozycjami genetycznymi, wrażliwe na androgeny mieszki włosowe niektórych części ciała są nadmiernie pobudzane lub hamowane (u tych kobiet poziom androgenów może być podwyższony lub prawidłowy).

Ponadto do nadmiernej utraty włosów przyczynia się:

- stres (zwłaszcza długotrwały)

- nieodpowiednia dieta (uboga w witaminy i mikroelementy)

- palenie tytoniu

- zanieczyszczenie środowiska (podobnie jak papierosy hamuje wytwarzanie białek, z których włosy są zbudowane)

Łysienie typu żeńskiego to rozlany proces utraty włosów, który obejmuje głównie okolicę ciemieniową oraz przednioczołową. Czasem schorzenie dotyka także przedniej linii włosów.

Badania kliniczne nie określiły jeszcze konkretnych powodów nadmiernego wypadania włosów u kobiet. W związku z tym nie ma jednego schematu leczenia. Pełna historia przebytych chorób, badanie włosa pod mikroskopem, badanie laboratoryjne - to wszystko jest niezbędne, aby znaleźć przyczynę wypadania włosów.

Sposoby leczenia łysienia są dobierane w sposób indywidualny - w przypadku niektórych kobiet wystarczy leczenie nieinwazyjne, u innych konieczne jest leczenie chirurgiczne.

Pierwszym krokiem w leczeniu nadmiernego wypadania włosów jest leczenie farmakologiczne. Preparaty przeciw wypadaniu włosów są coraz lepsze - nie należy jednak oczekiwać natychmiastowych efektów. Leczenie łysienia musi potrwać co najmniej przez okres 3 miesięcy i dopiero po tym czasie można stwierdzić czy kuracja pomogła.

W sytuacji, gdy leczenie farmakologiczne nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, sięga się po bardziej inwazyjne metody.

Mezoterapia - zabieg polega na powierzchownym ostrzyknięciu skóry głowy za pomocą strzykawki, przy użyciu specjalnie skomponowanego koktajlu (witaminy i minerały bądź osocze bogatopłytkowe) pobudzającego wzrost mieszków włosowych. Mezoterapia nie tylko pobudza mieszki włosowe do wzrostu, ale również wzmacnia je i zapobiega wypadaniu.

Procedura trwa około 30 minut i przeprowadzana jest zazwyczaj w dwóch fazach:

I. Wyleczenie stanów chorobowych i regeneracja skóry głowy oraz cebulek.

II. Podtrzymywanie osiągniętych rezultatów.

Zabieg polecany jest osobom z łysieniem androgenowym, plackowatym, u których jest gorsze krążenie, zmiany hormonalne (okres ciąży i karmienia).

Mezoterapię można także potraktować, jako rewitalizację - poprawić gęstość i blask włosów. Na wyniki terapii trzeba trochę poczekać (proces odrostu nowego włosa trwa trzy miesiące).

Mikropigmentacja - polega na podawaniu pod naskórek za pomocą specjalnych igieł naturalnych pigmentów. Wstrzykiwane kolory mają za zadanie stymulować mieszki włosowe, co pozwala na ich naturalne odtworzenie. Pigmenty, które stosuje się podczas zabiegu są dopasowane do koloru włosów pacjenta oraz jego karnacji.

 

Najskuteczniejszym sposobem w zwalczaniu łysienia jest przeszczep włosów - zapewnia on naturalne i trwałe efekty.

Metoda STRIP - jest prostym zabiegiem chirurgicznym. Polega na pobraniu do przeszczepu wycinka owłosionej skóry z okolic tyłu lub boku głowy (włosy w tych miejscach są permanentne i nie podlegają działaniu dihydrotestosteronu). Pobrany wycinek lekarz dzieli na małe części (przeszczepy) - zawierają one jeden, dwa, trzy bądź cztery pojedyncze włosy. Następnie przygotowywany jest obszar biorczy skóry. Chirurg wykonuje mikropęknięcia skóry, po czym następuje wszczepianie przeszczepów.

Czas trwania zabiegu zależy od ilości przeszczepianych włosów - przy ilości 1000 przeszczepów trwa 2 - 3 godziny, przy ilości powyżej 2000 przeszczepów zabieg może trwać 5 - 6 godzin.

Przeszczepione włosy przechodzą przez fazy gojenia (2 - 3 miesiące) - po tym czasie włosy zaczynają rosnąć w tym samym tempie co włosy normalne (średnia wzrostu to 1 - 1,5 cm miesięcznie).

Metoda FUE - zabieg jest mało inwazyjny, dzięki temu zminimalizowane jest ryzyko krwawienia, infekcji i bólu pozabiegowego. Metoda nie wymaga użycia skalpela ani szycia skóry.

Procedura w zależności od ilości włosów trwa 5 - 8 godzin. Przeszczepy pobiera się z tyłu i boków głowy. Do pobrania wszczepu używa się narzędzia o średnicy od 0,8 mm do 1,2 mm. Wszystko zależy od stanu skóry, jakości oraz gęstości włosów. Następnie rozpoczyna się implantacja zespołów mieszkowych w okolicy biorczej. Podczas jednego zabiegu można przeszczepić do 3000 włosów.

Zabiegi przeszczepiania włosów przeprowadzane są w znieczuleniu miejscowym ambulatoryjnie.

Źródła: „Kosmetologia Estetyczna” 1, 2013 rok.