W 1994 roku Diane English, autorka, scenarzystka i producentka słynnego serialu “Murphy Brown” przeczytała artykuł w magazynie branży filmowej „Variety” na temat remake’u „Kobiet”, komedii z 1939 r. reżyserowanej przez George’a Cukora dla MGM. Film oparty był na cieszącej się ogromnym powodzeniem sztuce Clare Booth z 1936 r. i opowiadał o skrzywdzonej żonie z elity towarzyskiej Nowego Jorku i kręgu jej przyjaciółek. W filmie zagrały ówczesne gwiazdy Hollywood: Norma Shearer, Joan Crawford, Rosalinda Russell, Paulette Goddard i Joan Fontaine.

Film i sztuka były w dużej mierze produktami swojej epoki, w której kobiety przede wszystkim skupione były na zawarciu dobrego małżeństwa i utrzymaniu go. "Oryginalna sztuka i film zostały napisane jako pamflet krytykujący płytką mentalność kobiet ze śmietanki towarzyskiej, które gotowe są wbić rywalce nóż w plecy w walce o mężczyznę. – mówi English. - Postanowiłam przenieść punkt ciężkości filmu. Chciałam by mój film opiewał kobiecość nie gubiąc cech charakterystycznych oryginału, w tym zjadliwego humoru."

English postanowiła pozostawić główny wątek Mary Haines, szczęśliwej mężatki, która odkrywa, że mąż ją zdradza z ekspedientką. Poszerzyła jednak krąg kobiet otaczających Mary, kreując postaci reprezentujące różne środowiska, pokolenia, zawody, stan cywilny i orientacje seksualne. "Motywem przewodnim w oryginale było to, czy Mary pogodzi się z mężem, który ją zdradził. U mnie motywem przewodnim jest uczucie łączące dwie heteroseksualne kobiety. Chcę, żeby widzowie martwili się, czy Mary pogodzi się z przyjaciółką, która ją zawiodła"- wyjaśnia English.

Jeden aspekt filmu pozostał niezmieniony w stosunku do pierwszej wersji:
Na ekranie nie pojawia się ani jeden mężczyzna!