W wyniku nieporozumień niemal siedemdziesięcioletnia antropolog zostaje uznana za zmarłą. Kiedy odkrywa, że nie żyje, powstrzymuje się przed zawiadomieniem rodziny o swoim zmartwychwstaniu. Postanawia cieszyć się niespodzianką od losu zażywając samotności w dzikiej dżungli. W tym samym czasie dzieci zajmują się jej pochówkiem i po raz n-ty rozpamiętują trzy legendy, na których zbudowana jest ich rodzina.
Książka de Hériza to złożona historia kłamstw, które budowane latami urastają do ogromnych rozmiarów, tworząc legendy zmieniające życie całych pokoleń. Najpierw babcia, która w oparciu o swoją teatralną wiedzę tworzy fantastyczny mit ojca swego dziecka, później jej syn, który uprawdopodabnia opowieść znajomością specyfiki morza i rybactwa. Następnie w tkanie nici kłamstwa wplątują się też jego potomkowie, urzeczywistniając piękną bajkę i wierząc w nią bezgranicznie. I to właśnie owo przyzwyczajenie do otaczających ród kłamstw pcha rozmiłowaną w badaniach rytuałów pogrzebowych dzikich Isabel do przeżywania swojej niby-śmierci z psotnym uśmiechem i triumfalną radością.

Zbiór poetyckich opowieści, fascynujący bohaterowie i opisy zachowań dzikich mieszkańców dżungli to niewątpliwe atuty książki de Hériza. Jeśli dodać do tego głębokie przesłania o prawdzie i fałszu oraz typowo hiszpańską tendencję do pięknie filozoficznej i estetycznie przyjemnej prozy, mamy wymagające dzieło literackie, które czytającemu daje nie tylko rozrywkę, ale i wyśmienitą ucztę intelektualną.