Galeria Malarstwa Polskiego po 1945 roku jest pierwszą stałą ekspozycją malarstwa współczesnego w powojennej historii Muzeum Śląskiego w Katowicach. Prezentowane dzieła stanowią niewielką część tej bogatej kolekcji muzealnej powstałej w Polsce po II wojnie światowej, składającej się z 585 prac twórców różnych pokoleń, działających w najważniejszych środowiskach artystycznych.
Początki jej powstawania są związane z restytutucją muzeum w 1984 roku. Pozyskanie do zbiorów prac pochodzących z lat wcześniejszych było trudnym zadaniem – stąd najwcześniejszy okres malarstwa powojennego jest stosunkowo skromnie reprezentowany. Najliczniej i najszerzej są udokumentowane lata 80. oraz początek lat 90. ubiegłego stulecia. Zmiany społeczno-polityczne po 1989 roku, transformacja gospodarcza oraz idące za tymi przeobrażeniami ograniczenia w finansowaniu placówek kulturalnych spowodowały trwające przez następne kilkanaście lat znaczne spowolnienie w powiększaniu kolekcji.
Wystawa została zaprojektowana z myślą o kontynuacji i uzupełnieniu istniejącej Galerii Malarstwa Polskiego 1800-1945 (wywodzącej się z kolekcji utworzonej w latach trzydziestych) oraz z zamiarem zobrazowania i zasygnalizowania wybranych istotnych zjawisk w dziejach sztuki po 1945 roku. Obejmuje malarstwo materii, abstrakcję geometryczną oraz emocjonalną (informel), taszyzm, malarstwo metaforyczne, neoekspresjonizm oraz neofigurację, dzieła twórców dobrze znanych, jak również tych mniej rozpoznawalnych, którzy z pewnością zasługują na uwagę i zainteresowanie odbiorców. Nie mogło zabraknąć artystów najwybitniejszych, mających znaczący wpływ na kształt i rozwój sztuki tego okresu (m.in. Andrzej Wróblewski, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Władysław Hasior, Edward Dwurnik, Jerzy Duda-Gracz).
Wybór prac został również podyktowany możliwościami przestrzeni ekspozycyjnej, jaką dysponuje obecnie Muzeum oraz charakterem posiadanych zbiorów. Wystawa, chociaż ujęta w pewną umowną klamrę czasową, została potraktowana z dużą swobodą chronologiczną, służącą bardziej wyrazistemu wyakcentowaniu pewnych stylów i trendów w sztuce powojennej, które niekoniecznie konsekwentnie następowały po sobie na zasadzie dokonujących się w czasie przemian oraz istotnych dla całości walorów estetycznych.
Prezentowana ekspozycja pełni również funkcję zwiastuna przyszłej, znacznie obszerniejszej Galerii Polskiego Malarstwa po 1945 roku, która w nieodległej przyszłości znajdzie swoje stałe miejsce w okazałych przestrzeniach wystawienniczych nowego gmachu Muzeum Śląskiego w Katowicach.
Kurator wystawy: Joanna Szeligowska-Farquhar
Wejście na wernisaż wyłącznie za okazaniem zaproszenia.
Dla przedstawicieli mediów – wejście otwarte.
Początki jej powstawania są związane z restytutucją muzeum w 1984 roku. Pozyskanie do zbiorów prac pochodzących z lat wcześniejszych było trudnym zadaniem – stąd najwcześniejszy okres malarstwa powojennego jest stosunkowo skromnie reprezentowany. Najliczniej i najszerzej są udokumentowane lata 80. oraz początek lat 90. ubiegłego stulecia. Zmiany społeczno-polityczne po 1989 roku, transformacja gospodarcza oraz idące za tymi przeobrażeniami ograniczenia w finansowaniu placówek kulturalnych spowodowały trwające przez następne kilkanaście lat znaczne spowolnienie w powiększaniu kolekcji.
Wystawa została zaprojektowana z myślą o kontynuacji i uzupełnieniu istniejącej Galerii Malarstwa Polskiego 1800-1945 (wywodzącej się z kolekcji utworzonej w latach trzydziestych) oraz z zamiarem zobrazowania i zasygnalizowania wybranych istotnych zjawisk w dziejach sztuki po 1945 roku. Obejmuje malarstwo materii, abstrakcję geometryczną oraz emocjonalną (informel), taszyzm, malarstwo metaforyczne, neoekspresjonizm oraz neofigurację, dzieła twórców dobrze znanych, jak również tych mniej rozpoznawalnych, którzy z pewnością zasługują na uwagę i zainteresowanie odbiorców. Nie mogło zabraknąć artystów najwybitniejszych, mających znaczący wpływ na kształt i rozwój sztuki tego okresu (m.in. Andrzej Wróblewski, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Władysław Hasior, Edward Dwurnik, Jerzy Duda-Gracz).
Wybór prac został również podyktowany możliwościami przestrzeni ekspozycyjnej, jaką dysponuje obecnie Muzeum oraz charakterem posiadanych zbiorów. Wystawa, chociaż ujęta w pewną umowną klamrę czasową, została potraktowana z dużą swobodą chronologiczną, służącą bardziej wyrazistemu wyakcentowaniu pewnych stylów i trendów w sztuce powojennej, które niekoniecznie konsekwentnie następowały po sobie na zasadzie dokonujących się w czasie przemian oraz istotnych dla całości walorów estetycznych.
Prezentowana ekspozycja pełni również funkcję zwiastuna przyszłej, znacznie obszerniejszej Galerii Polskiego Malarstwa po 1945 roku, która w nieodległej przyszłości znajdzie swoje stałe miejsce w okazałych przestrzeniach wystawienniczych nowego gmachu Muzeum Śląskiego w Katowicach.
Kurator wystawy: Joanna Szeligowska-Farquhar
Wejście na wernisaż wyłącznie za okazaniem zaproszenia.
Dla przedstawicieli mediów – wejście otwarte.