Prace pokazane na wystawie pochodzą ze zbiorów grafiki Muzeum Śląskiego. Kolekcja ta obejmuje przede wszystkim twórczość artystów po 1945 roku. Są wśród nich często pojedyncze ryciny grafików europejskich tej miary jak Albrecht Dürer, Rembrandt van Rijn czy Giovanni Battista Piranesi. Zostały pozyskane u progu działalności muzeum jako wybrane przykłady, charakterystyczne dla danego kraju, szkoły. Zespół liczy 28 rycin 19. autorów, reprezentantów różnych szkół europejskich. Wśród nich znajdują się pojedyncze „perełki”, które warto zobaczyć.
Taką możliwość stworzy wystawa prezentowana w ramach Międzynarodowego Triennale Grafiki – Kraków 2009. Jak wskazuje tytuł ekspozycji „Europejska grafika - mistrzowie warsztatu”, Muzeum Śląskie pokaże ryciny pod kątem warsztatu grafika. Akcentując rangę warsztatu graficznego dawnych mistrzów rylca, do wystawy dołączono kilkadziesiąt prac współczesnych grafików polskich ze zbiorów Muzeum Śląskiego. Ich autorami są przedstawiciele różnych środowisk twórczych w kraju, m.in. Eugeniusz Get-Stankiewicz, Jacek Gaj, Witold Skórczewski, Zbylut Grzywacz, Aleksander Rak. Wybór został pokierowany stosowaniem przez nich dawnych technik grafiki warsztatowej, które obecnie często bywają wypierane przez inne formy grafiki cyfrowej. Ich wierność dawnym technikom, wirtuozeria warsztatu, precyzja linii pozwala na zestawienie z XVI-wiecznymi mistrzami.
Dzieła dawne i współczesne prezentowane na wystawie są wykonane w technice miedziorytu – najstarszej technice, która niegdyś pełniła także funkcję ilustracji książkowej; akwaforcie, której szczyt rozwoju przypadał na XVI wiek, a w XX wieku nastąpił jej wielki renesans; akwatincie zwykle towarzyszącej akwaforcie; suchej igle, stosowanej od XVI wieku jako technika pomocnicza, w XIX wieku zdobywającej pełną samodzielność; mezzotincie – technice coraz rzadziej stosowanej, dającej miękkie, malarskie półtony. Wystawa zostanie udostępniona do zwiedzania już 24 lipca, jej uroczysty wernisaż odbędzie się natomiast 18 września kiedy będą obywały się główne wydarzenia związane z Triennale.
Wystawa, prezentując dzieła grafiki dawnych mistrzów, przybliża ewolucję technik graficznych od XVI po wiek XIX oraz uświadamia ich znajomość i zastosowanie przez współczesnych twórców. Zestawienie dawnego ze współczesnym stwarza wiele możliwości porównawczych, warsztatowych i tematycznych, zwraca także uwagę na popularność dawnych technik, chętnie stosowanych do dziś.
-=-Taką możliwość stworzy wystawa prezentowana w ramach Międzynarodowego Triennale Grafiki – Kraków 2009. Jak wskazuje tytuł ekspozycji „Europejska grafika - mistrzowie warsztatu”, Muzeum Śląskie pokaże ryciny pod kątem warsztatu grafika. Akcentując rangę warsztatu graficznego dawnych mistrzów rylca, do wystawy dołączono kilkadziesiąt prac współczesnych grafików polskich ze zbiorów Muzeum Śląskiego. Ich autorami są przedstawiciele różnych środowisk twórczych w kraju, m.in. Eugeniusz Get-Stankiewicz, Jacek Gaj, Witold Skórczewski, Zbylut Grzywacz, Aleksander Rak. Wybór został pokierowany stosowaniem przez nich dawnych technik grafiki warsztatowej, które obecnie często bywają wypierane przez inne formy grafiki cyfrowej. Ich wierność dawnym technikom, wirtuozeria warsztatu, precyzja linii pozwala na zestawienie z XVI-wiecznymi mistrzami.
Dzieła dawne i współczesne prezentowane na wystawie są wykonane w technice miedziorytu – najstarszej technice, która niegdyś pełniła także funkcję ilustracji książkowej; akwaforcie, której szczyt rozwoju przypadał na XVI wiek, a w XX wieku nastąpił jej wielki renesans; akwatincie zwykle towarzyszącej akwaforcie; suchej igle, stosowanej od XVI wieku jako technika pomocnicza, w XIX wieku zdobywającej pełną samodzielność; mezzotincie – technice coraz rzadziej stosowanej, dającej miękkie, malarskie półtony. Wystawa zostanie udostępniona do zwiedzania już 24 lipca, jej uroczysty wernisaż odbędzie się natomiast 18 września kiedy będą obywały się główne wydarzenia związane z Triennale.
Wystawa, prezentując dzieła grafiki dawnych mistrzów, przybliża ewolucję technik graficznych od XVI po wiek XIX oraz uświadamia ich znajomość i zastosowanie przez współczesnych twórców. Zestawienie dawnego ze współczesnym stwarza wiele możliwości porównawczych, warsztatowych i tematycznych, zwraca także uwagę na popularność dawnych technik, chętnie stosowanych do dziś.
