Obdarzona niezwykłym talentem, zdaje się wiedzieć więcej o zagmatwanym labiryncie kobiecej psychiki, niż większość innych pisarzy. Bohaterkami jej opowiadań są zazwyczaj kobiety trzydziesto- i czterdziestoletnie, które ograniczone rolą gospodyń domowych, odczuwają pustkę i bezcelowość swojego życia. Każda z tych bohaterek żyje w kręgu codziennej rutyny i niespełnionych marzeń. Brak pełnej swobody w ich życiu powodują, że ogarnia je apatia i nie są zdolne do wyrażania swych uczuć poza daremnym gestem buntu. Problemy, jakie podejmuje Oh Jeonghui, nie są łatwe, prowokują, zmuszając do refleksji, i nie zawsze odpowiadają mentalności Koreańczyków.