Tarczyca jest gruczołem znajdującym się na szyi, który wydziela bardzo istotne dla naszego funkcjonowania hormony, napędzające nas do prawidłowego egzystowania. Waży zaledwie 30 gramów. Być może już wcześniej słyszałyście o nadczynności i niedoczynności tarczycy. Są to nieprawidłowości, dające zupełnie przeciwstawne objawy w naszym organizmie. Lekarze często mylą je z innymi schorzeniami lub profilaktycznie radzą nam zbadać poziom hormonów tarczycy. Może ich do tego skłonić także widoczne powiększenie gruczołu tarczycy. Badanie to jest zupełnie nieinwazyjne i polega na standardowym pobraniu krwi od pacjenta. Nie musimy być jednak nadczczo, tak jak zwykle jest od nas wymagane, przy rutynowym poborze krwi. Po pobraniu zostaje przebadany poziom hormonów- tyroksyny (F4), trójjodotyroniny (F3) oraz hormonu tyreotropowego (TSH), który pobudza czynność tarczycy.
Niedoczynność tarczycy polega na niedostatecznym wytwarzaniu hormonów tarczycy. Ich zbyt niski poziom w organizmie niemal od razu daje o sobie znać. Niestety nie zawsze potrafimy to zauważyć i długo borykamy się z objawami choroby, które znacznie obniżają jakość naszego życia. Przyczyną niedoczynności jest przeważnie stan zapalny tarczycy oraz jej uszkodzenie przez leczenie radiojodem lub jako wynik po zabiegu operacyjnym. Czasami przyczyną niedoboru wydzielania hormonów przez tarczycę jest choroba przysadki, która wydziela za mało TSH.
Niedoczynności tarczycy w gruncie rzeczy nie jest tak trudno rozpoznać. Do jej symptomów należą przede wszystkim uczucie zmęczenia, depresyjny nastrój, brak motywacji, senność, osłabienie, czy trudności pierwszych koncentracji. Może towarzyszyć nam uczucie chłodu, szybciej marzniemy, nasza skóra jest przesuszona, włosy stają się łamliwe, możemy zaobserwować wzrost masy ciała, na także mogą towarzyszyć nam zaparcia. Niedoczynność leczymy podając przewlekle (najczęściej już do końca życia) preparat, który w swoim składzie posiada hormon tyroksyny.
Nadczynność tarczycy to druga, najczęściej spotykana wśród kobiet choroba tarczycy. Pojęciem nadczynności tarczycy określa się ogólnoustrojowe skutki nadmiernego wydzielania hormonów przez tarczycę. W przebiegu nadczynności tarczycy wzrasta znacznie w ustroju przemiana materii, zużycie tlenu i produkcja energii cieplnej. Wpływa to szkodliwie na liczne narządy – na serce i układ nerwowy. Jej objawy są zupełnie inne. Są to przede wszystkim: uczucie gorąca, zwiększona potliwość, nerwowość, drażliwość, kołatania serca, duszności, bezsenność, nieregularne miesiączkowanie, spadek masy ciała. Tego typu schorzenie może mieć podłoże w zapaleniu gruczołu tarczycy, przedawkowanie hormonów tarczycy w wyniku leczenie na niedoczynność, Choroba Grave-Basedowa – pobudzenie tarczycy przez autoprzeciwciała.
Jeżeli zaobserwowałaś u siebie wyżej wymienione objawy nie masz się, czym przejmować, ponieważ można z tym żyć, nawet pomimo tego, że są to schorzenia nieuleczalne. Leczone jednak nie powodują żadnych skutków ubocznych, ani nie zmniejszają standardu naszego życia. Należy jednak być pod stałą kontrolą lekarską i badać, co parę miesięcy poziom hormonów tarczycy. Chorobom tym mogą towarzyszyć także guzki tarczycy, wynikające z nieprawidłowej pracy gruczołu. Wykonuje się w tym przypadku biopsję, by wykluczyć chorobę nowotworową, która bardzo rzadko występuje. Dla bezpieczeństwa, gdy guzki się powiększają zaleca się ich usunięcie.
Niedoczynność tarczycy polega na niedostatecznym wytwarzaniu hormonów tarczycy. Ich zbyt niski poziom w organizmie niemal od razu daje o sobie znać. Niestety nie zawsze potrafimy to zauważyć i długo borykamy się z objawami choroby, które znacznie obniżają jakość naszego życia. Przyczyną niedoczynności jest przeważnie stan zapalny tarczycy oraz jej uszkodzenie przez leczenie radiojodem lub jako wynik po zabiegu operacyjnym. Czasami przyczyną niedoboru wydzielania hormonów przez tarczycę jest choroba przysadki, która wydziela za mało TSH.
Niedoczynności tarczycy w gruncie rzeczy nie jest tak trudno rozpoznać. Do jej symptomów należą przede wszystkim uczucie zmęczenia, depresyjny nastrój, brak motywacji, senność, osłabienie, czy trudności pierwszych koncentracji. Może towarzyszyć nam uczucie chłodu, szybciej marzniemy, nasza skóra jest przesuszona, włosy stają się łamliwe, możemy zaobserwować wzrost masy ciała, na także mogą towarzyszyć nam zaparcia. Niedoczynność leczymy podając przewlekle (najczęściej już do końca życia) preparat, który w swoim składzie posiada hormon tyroksyny.
Nadczynność tarczycy to druga, najczęściej spotykana wśród kobiet choroba tarczycy. Pojęciem nadczynności tarczycy określa się ogólnoustrojowe skutki nadmiernego wydzielania hormonów przez tarczycę. W przebiegu nadczynności tarczycy wzrasta znacznie w ustroju przemiana materii, zużycie tlenu i produkcja energii cieplnej. Wpływa to szkodliwie na liczne narządy – na serce i układ nerwowy. Jej objawy są zupełnie inne. Są to przede wszystkim: uczucie gorąca, zwiększona potliwość, nerwowość, drażliwość, kołatania serca, duszności, bezsenność, nieregularne miesiączkowanie, spadek masy ciała. Tego typu schorzenie może mieć podłoże w zapaleniu gruczołu tarczycy, przedawkowanie hormonów tarczycy w wyniku leczenie na niedoczynność, Choroba Grave-Basedowa – pobudzenie tarczycy przez autoprzeciwciała.
Jeżeli zaobserwowałaś u siebie wyżej wymienione objawy nie masz się, czym przejmować, ponieważ można z tym żyć, nawet pomimo tego, że są to schorzenia nieuleczalne. Leczone jednak nie powodują żadnych skutków ubocznych, ani nie zmniejszają standardu naszego życia. Należy jednak być pod stałą kontrolą lekarską i badać, co parę miesięcy poziom hormonów tarczycy. Chorobom tym mogą towarzyszyć także guzki tarczycy, wynikające z nieprawidłowej pracy gruczołu. Wykonuje się w tym przypadku biopsję, by wykluczyć chorobę nowotworową, która bardzo rzadko występuje. Dla bezpieczeństwa, gdy guzki się powiększają zaleca się ich usunięcie.