Praca na Wyspach Brytyjskich jest celem niejednego Polaka, zwłaszcza, że od 1 maja 2004 roku angielski rynek pracy stoi otworem przed nowymi państwami Wspólnoty Europejskiej. Nie musimy więc ubiegać się o pozwolenie na pracę, ani nie obowiązują nas żadne okresy przejściowe. Aby uzyskać legalne zatrudnienie wystarczy bowiem posiadać jedynie paszport lub dowód tożsamości kraju członkowskiego Unii Europejskiej oraz w ciągu 30 dni od momentu podpisania umowy z pracodawcą zarejestrować się w biurze brytyjskiego Home Ofiice zajmującego się rejestracją pracowników. W Zjednoczonym Królestwie pracy nie brakuje, ale to, czy ją szybko znajdziemy zależy od nas samych – naszego zaangażowania, predyspozycji (znajomości języka, wykształcenia, umiejętności itp.) oraz odrobiny szczęścia i nawiązanych znajomości. Znalezienie posady możemy powierzyć licznym agencjom pośrednictwa pracy. Korzystając z tej możliwości musimy szczególnie uważać na coraz bardziej dających o sobie znać oszustów obiecujących wyszukanie wymarzonego stanowiska za pieniądze. Najczęściej zależy im wyłącznie na naszych zasobach finansowych, a nie na uczciwym spełnieniu obietnicy. Pamiętajmy więc, że zgodnie z zarówno polskim, jak i angielskim prawem firmy pośredniczące w znajdywaniu pracy nie mogą pobierać z tego tytułu żadnych opłat. Równie dobrze poszukiwanie pracy za granicą możemy rozpocząć na własną rękę. Najlepiej zacząć od przeglądnięcia ofert publikowanych np. na stronach internetowych agencji pracy czy serwisach ogłoszeniowych, takich jak Pajeczyna.pl, gdzie codziennie znajdziemy wiele nowych atrakcyjnych propozycji. W poszukiwaniu zatrudnienia warto też czytać prasę, szczególnie bezpłatne angielskie gazety ogłoszeniowe, które często można spotkać w autobusach, metrze itp. lub niektóre polskie pisma wydawane na terenie Wielkiej Brytanii. Dość powszechne jest szukanie pracy za pośrednictwem tzw. JobCentre, odpowiednika polskiego urzędu pracy. Jest to rządowa instytucja, której głównym celem jest wspieranie osób szukających zatrudnienia. Polacy mogą korzystać z jej usług zaraz po przyjeździe do Wielkiej Brytanii i nie muszą się w tym celu rejestrować ani okazywać paszportu. Zamiast niemiłej obsługi i długich kolejek znanych rodzimych instytucji tego typu zobaczymy komputery z ekranami dotykowymi, gdzie sami wybieramy interesującą nas pracę i region, po czym przeglądamy i drukujemy wyselekcjonowane oferty. Później udajemy się do urzędnika w celu wypełnienia aplikacji bądź osobiście dzwonimy do pracodawcy korzystając z bezpłatnego telefonu. Można również odwiedzać miejsca, gdzie chcielibyśmy pracować i po porostu pytać o wolne stanowiska. W znalezieniu pracy nierzadko bardzo przydatne okazują się różne znajomości. Warto zatem poprosić o pomoc znajomych – być może zamierzają zrezygnować z dotychczasowej posady lub dysponują informacją na temat wolnych miejsc pracy u swoich przełożonych. Pracodawcy chętniej zatrudniają zaufaną osobę, poleconą przez dobrego pracownika. Podjęcie pracy w Wielkiej Brytanii nie wymaga uzyskania żadnych zezwoleń. Konieczne jest jednak dopełnienie pewnych formalności urzędowych. Zaraz po znalezieniu zatrudnienia musimy zarejestrować się w Programie Rejestracji Pracowników (WRS - Worker Registration Scheme) prowadzonym przez Home Office, brytyjski odpowiednik naszego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Niedopełnienie tego obowiązku w ciągu 30 dni od rozpoczęcia pracy powoduje, że staje się ona nielegalna. Wbrew pozorom rejestracja jest jednak prosta i nie powinniśmy z nią mieć większych problemów. Najpierw należy pobrać i wypełnić formularz WRS, który znajduje się między innymi na stronach internetowych: www.ind.homeoffice.gov.uk i www.workingintheuk.gov.uk. Można go również zamówić telefonicznie dzwoniąc pod numer 08705 210 224. Uważajmy na oszustów grasujących w największych brytyjskich miastach, którzy sprzedają formularze WRS po kilkadziesiąt funtów! W rzeczywistości sam druczek jest bezpłatny, jednakże musimy dokonać jednorazowej opłaty rejestracyjnej w wysokości 70 funtów szterlingów. Do wypełnionego formularza dołączamy kopię kontraktu zatrudnienia lub list od pracodawcy potwierdzający zatrudnienie, dwa zdjęcia legitymacyjne, ważny paszport lub dowód osobisty oraz potwierdzenie dokonania opłaty rejestracyjnej na konto Home Office. Płatność tę możemy zrealizować czekiem brytyjskiego banku (pojedyncze czeki powinny być wystawione na pełną kwotę 70 GBP), przekazem pocztowym w Wielkiej Brytanii albo kartą płatniczą lub kredytową. Nie wolno natomiast wysyłać gotówki kopercie wraz z formularzem, gdyż takie zgłoszenia są odrzucane. W przypadku wycofania wniosku lub negatywnej decyzji należność zostanie zwrócona. Ze względu na konieczność przesłania oryginalnego dokumentu tożsamości zaleca się wysłanie formularza listem poleconym (recorded delivery) pod następujący adres: WORK PERMITS (UK) WRS, PO BOX 492, Durham, DH3 1WU. Większość podań rozpatrywanych jest w ciągu 2-4 tygodni. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku Home Office odsyła na podany przez nas adres w Wielkiej Brytanii trzy dokumenty: dowód tożsamości, który dołączyliśmy do formularza WRS, zaświadczenie rejestracyjne w formie listu, będące pozwoleniem na pracę u pracodawcy wpisanego do formularza rejestracyjnego (w przypadku zmiany pracodawcy traci ono ważność i należy wtedy wystąpić o nowe) oraz kartę rejestracyjną zawierającą nasze dane osobowe wraz z numerem referencyjnym (nie zmieni się on nawet gdy zmienimy pracę). Zmieniając pracodawcę, winniśmy ponownie wystąpić o zaświadczenie o rejestracji w ramach Programu Rejestracji Pracowników (WRS), uprawniające do podjęcia innej pracy. W tym celu wystarczy jeszcze raz wypełnić formularz WRS, podając numer z karty otrzymanej podczas pierwszej rejestracji, dane nowego pracodawcy oraz zaświadczenie o nowym zatrudnieniu. Procedurę tę musimy wykonywać za każdym razem, gdy zmieniamy pracę, do momentu przepracowania na Wyspach Brytyjskich pełnych 12 miesięcy. Po roku nieprzerwanej pracy w Wielkiej Brytanii nie trzeba już dokonywać rejestracji, możemy natomiast wnioskować o wydanie karty stałego pobytu (residence permit). Krótkie przerwy w zatrudnieniu, związane z urlopami lub zmianą pracy, nie powodują przerwania biegu zatrudnienia, pod warunkiem, że nie przekraczają łącznie 30 dni. 12 miesięcy nieprzerwanej pracy należy udokumentować zaświadczeniami o rejestracji i innymi dokumentami. Obowiązek rejestracji w ramach Programu Rejestracji Pracowników nie dotyczy też np. świadczących usługi dla pracodawcy mającego swoją siedzibę poza terytorium Wielkiej Brytanii oraz osób pracujących na zasadzie samozatrudnienia. Osoby rozpoczynające pracę w Zjednoczonym Królestwie powinny uzyskać własny numer ubezpieczenia społecznego (NINO - National Insurance Number). Jest on mniej więcej odpowiednik polskiego NIP-u, czyli Numeru Identyfikacji Podatkowej i służy do rejestracji podatnika w brytyjskim systemie ubezpieczeń społecznych oraz w systemie podatkowym. National Insurance Number nie jest niezbędny do podjęcia zatrudnienia czy zarejestrowania się w ramach Programu Rejestracji Pracowników, jednak umożliwia pracodawcy dokonanie właściwego zapisu wpłacanych składek, a także uprawnia do bezpłatnej opieki zdrowotnej w ramach brytyjskiej służby zdrowia i korzystania z innych przywilejów. Posiadanie numeru leży przede wszystkim w interesie pracownika, ponieważ od osób, które nie przedstawią NINO, pobierane są najwyższe zaliczki na podatek oraz mogą one napotkać różnego rodzaju inne trudności. National Insurance Number nadawany jest przez Department of Work And Pensions (Ministerstwo Pracy i Rent), podlegający brytyjskiemu rządowi. Zostaje nadany jednorazowo każdemu pracownikowi w Wielkiej Brytanii i jest ważny dożywotnio. Aby otrzymać National Insurance Number należy skontaktować się telefonicznie z najbliższym oddziałem Department of Work And Pensions (w Anglii, Szkocji i Walii) lub Department for Social Development (w Irlandii Północnej) i umówić się na spotkanie. Podczas rozmowy telefonicznej urzędnik poprosi o podanie danych osobowych, takich jak imię, nazwisko, data urodzenia i adres w Wielkiej Brytanii, pod który zostanie nam wysłane zawiadomienie o dacie i godzinie spotkania oraz lista dokumentów, które należy ze sobą zabrać. Po odbyciu spotkania, poświadczenie przyznania numeru ubezpieczeń społecznych otrzymamy pocztą po kilku tygodniach i przekazujemy go naszemu pracodawcy, aby ten mógł uwzględnić to przy naliczeniach najbliższej wypłaty. Do czasu otrzymania NINO posługujemy się numerem tymczasowym – tworzymy go sobie sami według następującego wzoru: TN (Temporary Number) + data urodzenia (dzień, miesiąc, rok) + litera F (kobieta) lub M (mężczyzna), np. TM041281M. Polacy pracujący legalnie w Wielkiej Brytanii posiadają takie same prawa pracy jak obywatele Wysp Brytyjskich i chociaż brytyjscy pracodawcy należą do najuczciwszych na świecie, wszędzie, gdzie wchodzą w grę pieniądze, zdarzają się wyjątki. Dlatego warto jeszcze przed podjęciem pracy poznać przysługujące nam przywileje. Dobrze, jeśli umowa o pracę została zawarta w formie pisemnej. Powinna wówczas zawierać przede wszystkim nazwę i opis stanowiska, wysokość, częstotliwość i sposób wypłacania wynagrodzenia, miejsce i godziny pracy oraz ilość godzin do przepracowania tygodniowo, prawo do urlopu, a także warunki rozwiązania umowy. Osoby, których dochody w Zjednoczonym Królestwie osiągnęły pewien poziom (powyżej 94 funtów tygodniowo), zobowiązane są również do płacenia podatków i składek na ubezpieczenia społeczne. Powinny one być odprowadzane przez pracodawcę w formie potrąceń z wynagrodzenia. Jeśli pracodawca tego nie czyni, łamie prawo. Brytyjskie prawo gwarantuje każdej osobie pracującej na terenie Zjednoczonego Królestwa prawo do wynagrodzenia za wykonaną pracę równego co najmniej krajowej płacy minimalnej (National Minimum Wage), a wszelkie umowy z pracodawcą ustalające pensję, która w przeliczeniu na godziny pracy pracownika jest niższe od tej stawki – są nieważne. Informacje na temat wysokości płacy minimalnej można uzyskać telefonując pod numer 0845 6000 678 (lub 0845 6500 207 w Irlandii Północnej), tam też należy się zwrócić, jeśli otrzymywane wynagrodzenie jest niższe od krajowej płacy minimalnej. Pełne rozliczenie pracodawca powinien przedstawić na specjalnym pokwitowaniu wpłaty i odprowadzonych podatków (tzw. payslip). Tydzień pracy w Wielkiej Brytanii może trwać maksymalnie 48 godzin. Jeśli oczekiwana jest praca w większym wymiarze godzin potrzebna jest pisemna zgoda osoby zatrudnionej. Pracownikowi przysługuje prawo do przynajmniej jednego dnia wolnego w tygodniu oraz do kilkunastominutowej przerwy na odpoczynek, jeśli dzień roboczy trwa ponad 6 godzin. Osoby, które regularnie pracują w nocy, nie powinny pozostawać na dyżurze dłużej niż 8 godzin na każdą dobę. Ponadto wszyscy pracujący na pełen etat są uprawnieni do czterech tygodni płatnego urlopu rocznie. Jeżeli w okresie zatrudnienia nie skorzystaliśmy z urlopu, pracodawca zobowiązany jest wypłacić ekwiwalent za nie wykorzystany urlop. Pajeczyna.pl – Ogłoszenia Właścicielem praw autorskich do niniejszej publikacji jest serwis Pajeczyna.pl. Artykuł można dowolnie kopiować i rozpowszechniać w niezmienionej formie; jedynym warunkiem jest pozostawienie hiperłącza do serwisu www.pajeczyna.pl --
Praca na Wyspach Brytyjskich jest celem niejednego Polaka, zwłaszcza, że od 1 maja 2004 roku angielski rynek pracy stoi otworem przed nowymi państwami Wspólnoty Europejskiej. Nie musimy więc ubiegać się o pozwolenie na pracę, ani nie obowiązują nas ż

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl